Institutionele beleggers zijn bedrijven of instituties die namens hun klanten beleggen. In het jargon onder beleggers wordt er vaak gesproken over de walvissen of olifanten, omdat ze met enorm grote bedragen beleggen. Ze hebben dus ook veel invloed op de markt en haar prijzen. Er zijn allerlei soorten bedrijven die aangemerkt kunnen worden als institutionele beleggers, maar je kunt denken aan pensioenfondsen, hedgefonds, investeringsbanken, verzekeraars en beleggingsfondsen. Institutionele beleggers hebben minder te maken met regelgeving dan de retail belegger.

Wat zijn institutionele beleggers?

Wat institutionele beleggers in praktische zin onderscheidt van de retail beleggers is dat ze niet hoeven te handelen via de beurs. Ze handelen ‘OTC’ wat voor over-the-counter staat. Deze manier van handelen betekent dat beide partijen elkaar kennen en dat ze kunnen onderhandelen over de prijs. Het voordeel is (en tegelijkertijd een nadeel) dat er minder regelgeving is waar institutionele beleggers zich aan moeten houden. Dit resulteert dus in de mogelijkheid te kunnen onderhandelen over de prijs. Tegelijkertijd is dit risicovoller, want je kunt dan natuurlijk ook te veel betalen.