Calloptie

Hoewel er tegenwoordig mogelijkheden zijn om voor allerlei zaken opties af te sluiten, wordt in dit artikel de opties op aandelen beschreven.

Wat is een calloptie?

Een calloptie is een financieel product waarbij de koper het recht vergaart om een bezit te kopen tegen een vooraf vastgestelde prijs. Deze vooraf vastgestelde prijs noem je in het
Nederlands ‘de uitoefenprijs’, maar internationaal wordt deze prijs ‘de strike price’ genoemd. Let op! De koper van een calloptie koopt het recht om het bezit tegen de uitoefenprijs te
kopen, maar verplicht zich daar niet toe. Aan de andere kant van de transactie staat een verkoper van de calloptie. De verkoop van een calloptie wordt ook wel het ‘schrijven’ van een calloptie genoemd. Wanneer iemand een calloptie schrijft dan verplicht diegene zich tot het verkopen van de onderliggende aandelen tegen de uitoefenprijs. Let op! In tegenstelling tot de koper van een calloptie, verplicht de schrijver van een calloptie zich wel degelijk aan het verkopen van de aandelen tegen de uitoefenprijs.

 

Calloptie

Belangrijk om te weten bij een calloptie op aandelen is dat de contractgrootte doorgaans 100 aandelen betreft. Het kopen van één calloptie betekent dus dat je het recht vergaart op de koop
van 100 aandelen. In eerste instantie lijkt het een gouden deal om een calloptie te kopen. Wanneer de waarde van het onderliggende aandeel boven de uitoefenprijs ligt, betekent dat cashen. Uiteraard ligt de situatie anders. Voor het kopen van een calloptie moet de koper een premie betalen. Hoe deze premie berekend wordt, komt later aan bod. Deze premie betaalt de koper aan de verkoper van de calloptie.

Hoe beide partijen winst hopen te maken is als volgt: De koper van een calloptie hoopt dat de waarde van het onderliggende aandeel zo ver mogelijk boven de uitoefenprijs komt te liggen.
De koper kan dan namelijk het recht gebruiken om de aandelen tegen de uitoefenprijs te kopen en het verschil tussen de uitoefenprijs en de waarde van het onderliggende aandeel
minus de premiekosten is dus winst. De verkoper van de calloptie haalt zijn winst uit de premie die hij ontvangt voor het schrijven van de calloptie.
Zoals met elk financieel product zijn er ook risico’s verbonden aan de transactie. Eigenlijk is het risico tegenovergesteld aan de winst. De koper heeft als risico de premie die voor een
calloptie betaalt moet worden. Als de calloptie immers binnen de looptijd niet boven de uitoefenprijs beweegt, dan loopt de calloptie waardeloos af. De koper is de premie dan kwijt.
De schrijver van een calloptie loopt het risico dat hij de onderliggende aandelen tegen de uitoefenprijs moet verkopen, terwijl de daadwerkelijke waarde van het onderliggende aandeel
daar ver boven ligt.

Belangrijk om op te merken is dat het risicoprofiel van beide partijen anders is. Terwijl het risico van de koper van de calloptie vaststaat, de premie is immers het volledige gelopen
risico, is het risico voor de schrijver van een calloptie in theorie de volledige waarde boven de uitoefenprijs. Deze waarde kent in tegenstelling tot een putoptie, waarbij de grens het verschil
tussen 0 euro en de uitoefenprijs is, geen grenzen. Uiteraard wordt de groei in waarde gestopt door de looptijd van de calloptie. De waarde kan in theorie echter met 500% groeien en dan is
de schrijver van de calloptie verplicht de aandelen voor de uitoefenprijs te verkopen. Dat kan een fors verlies zijn dus.

Prijsbepaling calloptie

De prijs van een calloptie wordt bepaald door de volgende factoren.

1. De waarde van het onderliggende aandeel
2. de uitoefenprijs van de calloptie
3. de volatiliteit van het onderliggende aandeel
4. de rentestand
5. de looptijd van de calloptie en
6. het dividend dat wordt uitgekeerd op het onderliggende aandeel.

 

Als een calloptie ‘in the money’ is, dat wil zeggen dat de waarde van het onderliggende aandeel gelijk is aan of boven de uitoefenprijs ligt, dan wordt het verschil tussen de
uitoefenprijs en de waarde van het onderliggende aandeel volledig meegenomen in de prijs van de calloptie.
Als een calloptie ‘out of the money’, dat wil zeggen dat de waarde van het onderliggende aandeel onder de uitoefenprijs ligt, dan wordt de prijs bepaalt door de kans dat de waarde van
het onderliggende aandeel boven de uitoefenprijs komt te liggen. De uitoefenprijs van de calloptie geeft de benchmark aan vanaf welk punt er winst wordt gemaakt. Hoe verder de waarde van het onderliggende aandeel onder de uitoefenprijs staat, des te lager de prijs van de calloptie.

 

Volatiliteit

De volatiliteit van het onderliggende aandeel is belangrijk, omdat een calloptie alleen geld waard kan worden als het onderliggende aandeel in prijs stijgt. Als het onderliggende aandeel
historisch weinig fluctuatie in prijs heeft laten zien, dan is de kans dat dat in de toekomst gebeurt kleiner dan wanneer er veel fluctuatie in de prijs het onderliggende aandeel zit.
De rentestand heeft invloed op de prijs, omdat de niet alleen de premie verliest bij het kopen van een calloptie, maar ook de rente die je had kunnen krijgen op de premie als je deze niet in
een calloptie had geïnvesteerd. Zo is dit ook belangrijk voor de schrijver, want de schrijver kan ervoor kiezen de premie meteen opnieuw te beleggen, zodat de schrijver daarover wel
rente ontvangt.

 

Looptijd

Een belangrijk aspect bij de prijsbepaling van opties is de looptijd van de calloptie. Callopties met een lange looptijd hebben meer tijd, en dus theoretisch meer kans, om boven de
uitoefenprijs te komen dan callopties met een korte looptijd. Callopties met lange looptijden zijn in theorie dus duurder dan callopties met korte looptijden. Er is dan echter nog geen
rekening is gehouden met de andere factoren. De dividenden die worden uitgekeerd op het onderliggende aandeel is van belang, want in de theorie heeft de schrijver van een calloptie de onderliggende aandelen al in bezit en ontvangt hierover dan dividend. In de praktijk hoeven beleggers niet de onderliggende aandelen in bezit te hebben en bij uitoefening van de calloptie doet de beurs automatisch een transactie voor de schrijver van een calloptie om de onderliggende stukken voor marktprijs te kopen,
mochten deze niet in bezit zijn.